این ویروس، بی ارزش بودن جهان را نشان داد

به گزارش پرسینا بلاگ، بار ها ایستاده کنار قبر های آهک پاشی شده، در گورستان های خلوت این روز های شهر؛ درست بالای سر جنازه های کاورپوشِ بی چهره؛ جنازه آدم های مبتلا به کرونا! ایستاده و آداب شرعی را برای آن ها به جا آورده

این ویروس، بی ارزش بودن جهان را نشان داد

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، بار ها ایستاده کنار قبر های آهک پاشی شده، در گورستان های خلوت این روز های شهر؛ درست بالای سر جنازه های کاورپوشِ بی چهره؛ جنازه آدم های مبتلا به کرونا! ایستاده و آداب شرعی را برای آن ها به جا آورده، نماز میت برایشان خوانده و نزدیک تر از همه آدم های حاضر، تلقین در گوششان گفته و حالا از این تجربه سخت و متفاوت برای ما می گوید.

آرش دانش، روحانی جوان ساروی، این بار داوطلبانه با یک لباس رزم متفاوت پا به میدان جهاد و مبارزه گذاشت و معتقد است کرونا خودش یک جبهه است و در این جبهه او تنها به مسؤولیتی که برعهده دارد عمل می نماید؛ بدرقه اموات و درگذشتگان به خانه ابدی شان با انجام مراسم تدفین و تلقین و خواندن نماز میت. همین است که حالا او برای آرامش بازمانده ها، داوطلبانه رسوم شرعی خاکسپاری را برای متوفیان انجام می دهد و افتخارش همین خدمت است .

تصویر شما به عنوان یک روحانی درحال خواندن نماز میت بالای سر یکی از قربانیان ویروس کرونا، در چند روز اخیر بار ها در فضای مجازی منتشر شده، چطور شد که در این عرصه حضور پیدا کردید؟

این وظیفه شرعی من بوده؛ به عنوان طلبه وقتی لباس روحانیت به تن کردم انجام این وظیفه هم برعهده ام گذاشته شد، در شرایط فعلی جامعه هم احساس کردم که حضورم مورد احتیاج است چرا که یکی از مباحث معنوی و روحانی که در مراسم خاکسپاری اهمیت دارد، همین بحث انجام آداب شرعی تدفین است. در بحث کرونا که به عقیده من خودش یک جبهه است شاید من نتوانم مثل عزیزان و کادر درمانی کشور مانند پرستاران و پزشکان یا دوستان که در مبانی امنیتی فعال هستند حضور داشته باشم، اما دیدم که به عنوان یک طلبه، کمترین کار در این عرصه، عمل به وظیفه شرعی ام است؛ مخصوصا که شنیده بودم (البته از صحتش اطمینان ندارم که برخی جا ها اموات را بدون رعایت مسائل شرعی دفن می نمایند) به خاطر همین وظیفه خودم دانستم که این مراسم را برای افرادی که به خاطر کرونا از جهان رفته اند بجا بیاورم .

اولین بار چطور در مراسم خاکسپاری یک متوفی مبتلا به کرونا حاضر شدید؟

قبل از سال جدید بود و فرد مبتلا یکی از هم منطقه های خودمان بود؛ دختر جوانی که سرطان داشت و اتفاقا مراحل بهبودی را طی می کرد، اما متاسفانه ابتلایش به کرونا دیگر به او مجال نداد و از جهان رفت. وقتی خانواده داغدیده این متوفی به درِ خانه من آمدند و گفتند که چند جا رفتیم برای انجام مراسم شرعی، اما کسی قبول ننموده، شما قبول می کنید؟ من تعجب کردم. گفتم چرا نیایم؟ این وظیفه من است. اگر الان نیایم روز قیامت چه جوابی بدهم. بگویم چرا به وظیفه ام عمل نکردم؟! به جرات می توانم بگویم که کمترین کاری که منِ طلبه می توانم بکنم همین است که مبانی تدفین و نماز و تلقین و امثالهم را برای متوفی به جا بیاورم؛ یعنی همان کاری که قبل از شیوع کرونا هم انجام می دادم و الان در جریان وحشتی که به خاطر این موضوع در جامعه بهوجود آمده، شاید برخی از هم لباسی های من که سن و سالی از آن ها گذشته یا بیماری دارند توانایی انجامش را نداشته باشند یا حتی دلهره داشته باشند که طبیعی است، چون بالاخره ما هم انسان هستیم و ممکن است خودمان یا خانواده هایمان نگران باشند .

شما خودتان نمی ترسید؟

اتفاقا این سوال را در یکی از مراسم تدفین کرونایی ها، یکی از نزدیکان این عزیزان از من پرسید و گفت حاج آقا شما نمی ترسید اینقدر جلو می روید؟ من گفتم مگر مرگ هم ترس دارد؟ اگر کسی حقیقت را پیدا نموده باشد از مرگ نمی ترسد و همینجاست که به فکر انجام وظیفه اش می افتد، به نظر من نه مرگ ترس دارد نه مرده ها ترس دارند. خیلی وقت ها ما باید از زنده ها بترسیم .

با توجه به جو روانی موجود در جامعه درباره ویروس کرونا، خانواده شما چه واکنشی نسبت به این تصمیم شما دارند؟

واقعیتش این است که خانواده من اوایل خیلی نگران بودند و من به آن ها گفتم که بالاخره مرگ برای همه است و ما یک روزی می میریم و اگر قرار باشد این اتفاق بیفتد بهتر است که با شرف از این جهان برویم و در آن جهان نگویند که شما وظیفه ای داشتی و می توانستی و به آن عمل نکردی. من به عنوان روحانی یکی از مسؤولیت هایم همین انجام امور دینی و معنوی است. اما خب قبول دارم در این شرایط که حتی خانواده و اقوام نزدیک متوفی ها هم جرات نمی نمایند به جنازه نزدیک شوند، نگرانی اعضای خانواده ما بجاست، من هم با توجه به همه این موضوعات وصیتم را نوشته ام .

از تجربه متفاوت دفن قربانیان ویروس کرونا بگویید.

قبل از شیوع کرونا، من افراد زیادی را بدرقه خانه ابدی شان نموده بودم، اما به جرات می توانم بگویم که تا حالا ندیده بودم که حتی نزدیک ترین افراد به متوفی جرات نزدیک شدن یا اجازه نزدیک شدن به او را نداشته باشند. من در جریان انجام امور شرعی برای این متوفی ها از نزدیک شرایط سخت را تجربه کردم و شاهد تنهایی و دلتنگی خانواده هایی بودم که نمی توانستند با عزیز از دست رفته شان وداع نمایند، یا برای آخرین بار چهره اش را ببینند. دیدن این صحنه ها برای من تجربه سختی بود. اما همین آدم ها وقتی می دیدند که مثلا من برای عزیزشان تلقین می خوانم، دلشان آرام می شد و همین احساس رضایت بالاترین دلگرمی برای من بود .

از اول با لباس مخصوص و مجهز در مراسم تدفین حاضر می شدید؟

نه اوایل اصلا مجهز نبودیم، یادم است در یکی از مراسم ها فقط یک جفت دستکش پلاستیکی داشتم، اما به مرور تجهیزات بهتر شد و الان لباس مخصوص هم به ما داده شده. آن اوایل که هنوز برای غسل دادن متوفی ها اجازه صادر نشده بود، ما تیمم بدل از غسل را بجا می آوردیم، اما الان شرایط بهتر شده و یکسری از طلاب جهادی در همین شهر ساری، داوطلبانه متوفی ها را تغسیل هم می نمایند. البته من، چون قند دارم به من اجازه تغسیل نمی دهند و می گویند شما همان مراسم تدفین و نماز را بجا بیاور. درهرحال الان کرونا خودش یک جبهه محسوب می گردد و خط مقدم منِ طلبه در این شرایط، همین حضور است؛ در کنار این موضوع، سعی می کنم با بچه های جهادی منطقه در ضدعفونی محلات هم حضور داشته باشم، بالاخره هرکسی باید در حد توانش یک گوشه کار را بگیرد .

با این تفاسیر تا انتها مهلکه کرونا به کارتان ادامه می دهید؟

بله همین طور است، تا وقتی که زنده و سلامت باشم در کنار قربانیان کرونا و خانواده هایشان حضور دارم .

این خانواده ها شما را چطور پیدا می نمایند؟

واقعیت این است که در ساری و شهر های اطرافش به واسطه فعالیت های فرهنگی قبلی خیلی ها من را می شناسند و تلفنم را دارند و از همین طریق من را برای مراسم هایشان دعوت می نمایند .

برای ما که در این مراسم ها حضور نداشتیم دیدن تصاویر خاکسپاری این قربانیان با آن حجم تنهایی و غربت، خیلی سنگین است، شما که از نزدیک این مراسم ها را می بینید، چه حسی نسبت به آن دارید؟

برای من عظیم ترین تجربه این جریان، این بوده که جهان خیلی خیلی کوچکتر و فانی تر از آن است که ما فکر می کنیم برایش می توانیم بجنگیم یا مثلا سر بقیه را کلاه بگذاریم یا دروغ بگوییم و کار های خطایمان را توجیه کنیم... به نظر من ویروس کرونا فانی بودن این جهان را به ما فهمانده است و هیچ ارزشی ندارد و فرقی بین فقیر و غنی و سیاستمدار و غیرسیاستمدار هم نگذاشته است .

منبع : باشگاه خبرنگاران

بازگشت به صفحه رسانه ها

سفر به دور زمین: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

مجله سرگرمی: پرسینا بلاگ، سیستم مدیریت محتوا پرسینا

منبع: خبرگزاری تسنیم
انتشار: 23 مرداد 1400 بروزرسانی: 23 مرداد 1400 گردآورنده: persinablog.ir شناسه مطلب: 4021

به "این ویروس، بی ارزش بودن جهان را نشان داد" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "این ویروس، بی ارزش بودن جهان را نشان داد"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید